100 anos de himno, centos de anos de loita.

Foi un lendario bardo que escribiu ises versos. O noso himno non pertence a partido ningún, nin a ningunha entidade ou movemento, só pertence ao noso pobo, foi cantado polos nosos antergos e ha de ser cantado polos nodos devanceiros.

Leva cen anos como todos sabedes a ser cantado. A nosa canción foi entoada en todo tipo de actos ao redor do globo terráqueo dende nun partido de fútbol ata como despedida dunha noite esmorga.

O noso himno debería de ser coñecido por tódolos galegos, pois xa é so a letra dunha canción senón que se trata do símbolo do noso pobo, do sufrimento e deste noso pobo labrego e mariñeiro.

A nosa sociedade xa non está pechada en si mesma de costas ao mundo como ocorreu non ha tanto tempo, agora o galego é falado ao redor dos catro ventos. A nosa terra inflúe en zonas afastadas polas que tamén é influída, existindo un continuo tráfico de galegos que marchan para facer outras terras a súa e estranxeiros que veñen facendo de esta a súa terra. Así nos chegan enriquecedoras influencias culturais por dar un exemplo, a nosa dieta é mais variada grazas a elas e somos unha sociedade cada vez máis diversa.

Pese ao que algúns que non son ben pensan, o ser galego non é algo que veña dado por nacemento. Os galegos son todos os que aman a nosa terra e falan a nosa lingua loitando nesta día a día nesta eterna loita polos dereitos do noso pobo e da nosa terra pedindo que se acade unha sociedade xusta e ceibe.




(este vídeo non se escoita demasiado ben pero cando o vin sentín envexa de non poder estar ese día no medio da xente, non só o cantaron pequenos e vellos senón que o fixeron ata o final, non como fai un que me sei eu que se rodeaba de gaiteiros pero que lle tiña a medo a cantar o himno por completo)