Xuño, 8 : MANIFESTACION contra as novas ameazas de Reganosa

Reganosa é o maior escándalo de corrupción política, económica e mediática da democracia e pode chegar a converterse nunha enorme traxedia de seguir coa súa actividade no interior da ría. Non existen medios materiais nin técnicos capaces de evitala diante dos elevados riscos de accidentes.

- Voadura da canle de entrada a ría.

- Ampliación da capacidade de regasificación.

- Transporte de GNL en camión cisterna.

E outro perigo engadido, que é a posibilidade de ubicación da Celulosa de ENCE no Porto Exterior da Ría de Ferrol.

O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

Convoca unha

MANIFESTACIÓN

Domingo, 8 de Xuño, ás 12 horas,

no Porto de Curuxeiras – Ferrol

Nunca é tarde para defendernos, nunca é tarde para evitar unha traxedia.

¡ Movilicémonos ¡

¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡

| View | Upload your own

Sobre a tortura no Estado,

Assi, sem reconhecimento político dos meios ‘oficiais’, denunciar a existência da tortura pode supor rematar sentad@ ante um juíz especial em Madrid, como testemunham @s 27 cidadáns basc@s vinculados a Gestoras Pro-Amnistia e Askatasuna nestas semanas. No entanto, nada ocorre quando é a respeitabilíssima Amnesty International quem anuncia o evidente: que a tortura no Estado espanhol “é umha prática constante e estendida em todo o território”.


A ONG internacional assegurava onte na apresentaçom do seu informe anual que “Espanha fracassou” na sua promessa de levar à práxis a Declaraçom Universal dos Direitos Humanos pola forma de conduzir as suas políticas interior e exterior. A presidenta da secçom espanhola de AI, Itziar Ruiz-Giménez, assegurava ante os micros que a tortura no Estado “nom é sistemática, mas é umha prática constante e estendida a todo o território”. Aliás, Ruíz-Giménez acusava o Executivo que preside José Luis Rodríguez Zapatero de “amparar a impunidade” dos torturadores e nom fazer o possível para esclarecer os casos denunciados.

A claridade destas declaraçons provocará provavelmente, ou nom, as respostas arejadas de altos funcionários cínicos, como Pérez Rubalcaba ou Antonio Camacho, vincando no “desconhecimento” que AI teria sobre o que se passa realmente nos quartéis, esquadras, cárceres, centros de menores e centros de detençom de imigrantes do Estado, ou no recurso por parte da ONG a “fontes interessadas”, isto é, vinculadas às próprias pessoas torturadas.

Ao parecer, só a versom oficial é sempre asséptica e desinteressada e, se acreditamos nos meios, a tortura só se produz naqueles Estados que nom se pregam às directrizes do Capital Global. Contodo, a evidência sangrante da presença da tortura neste Estado é inegável e mais do que suficiente para questionar a sua suposta legitimidade democrática. Sabemos com certeza no entanto que isso nom ocorrerá de forma maciça e que a denúncia de AI ficará soterrada no ruído informativo e o autismo dumha sociedade mediatizada sem tempo material sequer para refletir.

AI assegura que as instituiçons
protegem a prática da tortura

Que a prática de detençons incomunicadas regulamentada legalmente no Estado espanhol por períodos de 120 horas é um elemento central na ‘política antiterrorista’ de Madrid é umha realidade tam transparente que o próprio PSOE a admite publicamente. De facto, no debate desenvolvido no Congresso espanhol sobre umha proposiçom de lei que exigia a derrogaçom da detençom incomunicada em 19 de Setembro de 2006, era o porta-voz ‘socialista’ Juan Luis Rascón quem assegurava que essa prática “é um aval de segurança na luita antiterrorista”. Também o PP, através do seu porta-voz Juan Santaella, defendia o alargamento do período de detençom incomunicada aprovado polo seu partido em 2003 e recordava que “estamos orgulhosos desta reforma que tam bons resultados está a dar”. A bom entendedor sobram palavras.

O informe de AI revisa, Estado trás Estado, as práticas policiais e penitenciárias que a ONG considera “motivo de preocupaçom” destacando umha série de casos particularmente alarmantes. As palavras de Amnesty International produzem-se umha semana após a câmara basca aprovar umha resoluçom em que acusa o Executivo de Madrid de nom adoptar as medidas exigidas pola ONU para evitar os maus tratos e torturas de pessoas detidas ou presas por funcionários do Estado. Lembramos que esta resoluçom provocou, mais umha vez, respostas contundentes por parte dos principais partidos espanhóis.

A ONG internacional destaca que os informes sobre torturas realizados no Estado espanhol ao largo de 2007 “por agentes encarregados de fazer cumprir a lei seguiam estando estendidos”. Aliás, os autores do informe global referido a ‘Espanha’ destacam com claridade que “nem os organismos aos que pertenciam os agentes denunciados nem as autoridades judiciais investigárom tais casos com arranjo às normas internacionais, o que na prática deu lugar a situaçons de impunidade”. A permissividade e toleráncia institucional face esta prática fica portanto mais umha vez evidenciada.

Tortura de militantes

Como exemplos, AI assinala as denúncias de tortura apresentadas em 2007 por pessoas detidas em 2006 acusadas de participar ou colaborar com a luita armada de ETA. Durante a investigaçom, segundo o informe da ONG, algumhas narrárom ao juíz de instruçom “que sofriram torturas e outros maus tratos a maos de agentes da Guarda Civil enquanto estavam recluídas em regime de incomunicaçom”. Apesar das promessas governamentais de esclarecer o sucedido, “afinal do ano nom se tinha conhecimento de que se realizou umha investigaçom criminosa sobre tais denúncias».

AI destaca também a levidade das penas impostas em Abril de 2007 a três ‘guardias civiles’ declarados culpáveis da morte no quartel de Roquetas de Mar do agricultor Juan Martínez Galdeano, ocorrida em 2005. O oficial ao mando, José Manuel Rivas, fora condenado «por um delito de atentado nom grave contra a integridade moral do falecido e umha falta de lesons» a 15 meses de cárcere e a três anos de inabilitaçom. Cinco agentes foram absoltos.

Artigo de : http://www.ceivar.org

Os neonazis realizaron finalmente o seu acto a gachas e protexidos pola policía.

Finalmente este Sábado os neonazis realizaron en Coruña a presentación da revista “Identidad”, fixérono a porta pechada no hotel Zenit nunha sala cun aforo para trinta persoa.(Fonte: “A Voz de Galicia”).

Se o analizamos globalmente, os neonazis lograron o seu obxectivo, ou sexa. Non puidemos impedir que se realizase un acto que atenta contra a convivencia pacífica nesta sociedade cosmopolita na que vivimos.

Pero se sopesamos todos os dator sobre o acto, podemos sacar outra conclusión: A sociedade galega mostrouse contraria a esta ideoloxía extremista. Isto non ó digo o chou, é o resultado claro do análise en frío dos acontecementos.

Nun principio os neonazis tiña plantexado facer o acto nun local cun aforo para 300 persoas, debido a presión cidadá o acto foi cancelado. Buscaron outro local, noutro hotel, e de novo tivo que ser cancelado. Finalmente calaron boca sen publicitar o acto en ningún momento, chamaron a un hotel sen dicir o tipo de revista que se ía a presentar, chamáronse entre eles polo móbil e realizaron o acto pechadiños por si as moscas e cos policías cerca.

Trinta persoas, como máximo, poden parecer moitos nazis, pero non son nada. Son tan só unha cuadrilla de radicais violentos que deberían estar no cárcere. De feito, desas trinta persoas dous eran os poñentes e entre catro e oito serían os membros de seguridade privada non oficial, ou sexa gorilas de cabeza rapada.

É moi triste que as autoridades permitisen a realización dese acto en Coruña, así como outro do partido monárquico absolutista “Tradición Carlista” que se celebrou ese mesmo día no centro de Caixa Galicia baixo o título "La Guerra de la Independencia y la Guerras Carlistas, una continuidad histórica".

No Estado Español fabrícanse e fabricaránse bombas de acio

Estas a súa vez son vendidas a países moi belicamente activos, como é o caso de Israel.

Como funcionan? Pois trátase dunha “bomba envase” que se pode lanzar dende a terra, mar ou auga. Durante a traxectoria, expulsa entre varias decenas e varios centos de submunicións que se dispersan polo chan.

En teoría, estalan nada máis chocas co chan, pero isto non é sempre así. Por norma xeral, grandes cantidades de submunicións quedan tiradas no chan sen estoupar, dispostas a facelo cando sexan pisadas ou se camiñe preto delas(tal e como unha mina antipersoa). Un 98 % das súas vítimas son civís, a maioría nenos, xa que debido o seu aspecto pensan que son xoguetes e cóllenas para xogar con elas.

Non existe unha prohibición específica destas armas, a pesar do dano que causan. Namentres inculpen as disposicións xenerais dos Convenios de Ginebra ao violar o “principio de discriminación entre civís e militares”. Algúns países móstranse contrarios ao uso destas armas, mesmo impiden a súa existencia no seu territorio e Parlamento Europeo xa recoñeceu que o o seu uso pon en risco a vida de moitos civís. Pese a todo, ata o momento non se tomou unha decisión internacional de prohibilas e son moitos os países(EEUU, Israel e España) que defendan que se poidan seguir fabricando, e usando.

(Elaborado grazas a información de Greenpeace, para ver un informe completo sobre estas perigosas armas, hai un recentemente presentado por asociación Handicap, pero está en inglés)

Suspedido acto neonazi na Coruña.

"Segundo as últimas novas chegadas dende persoal do Hotel Eurostars da Corunha. O acto foi suspendido, debido os correios recibidos dende primeira hora desta manhan.
Segunda ocasión na que os nazis ven truncadas as suas expectativas, mais de seguro que voltaran a intentalo. Habera que andar atent@s!"


Contra o fascismo, nen um passo atras!


(Fonte: ACÇOM ANTIFASCISTA GALIZA).

Outro cómic.

Presentación dunha revista neonazi na Coruña.

Segundo a páxina de estrema dereita: http://es.novopress.info, o próximo sábado, 24 de maio as 12 no Forum Metropolitano(na rúa Río Morelos en Coruña) esta programada a presentación da revista neonazi e abertamente racista “Identidad” (htt://www.identidad.com).

A cabeza visible desta revista é o famoso Ernesto Milá(ex membro de Fuerza Nueva e da CEDADE). Este acto tamén esta sendo publicitado na web de Identidade Galega polo que isto rebela o tipo de ideoloxía que se esconde detrás deste inocente nome.

Coido que as autoridades, non deberían permitir que partidos e organización racistas gañen protagonismo na sociedade. Habendo unha lei antiterrorista, que é moi duramente aplicada contra aos independentistas, non entendo porque non se aplica para frear aos grupos neonazis e fascistas. Grupos cuxa existencia xa é de por si un atentado a convivencia democrática, pois nas súas bases xustifican a violencia racista.

Para que vos fagades unha idea do punto do radicais que son os desta revista, tan só dicir que Ernesto Milá é tamén membro de España 2000 e estivo relacionado cos Gal. Pois ven ei vos vai unha imaxe que compara un cartel de España 2000 con un cartel da Alemaña nazi. Diferenzas?? Como podedes ver, ningunha.

Contra o fascismo nin un paso atrás, non podemos permitir que volvan acadar o poder, non podemos permitir que volvan a matar.

Rebelión na granxa(outro cómic)

pd: Clic na imaxe para ler o cómic.

"Poesía contra a ignorancia"

DEITADO FRENTE Ó MAR...

Lingua proletaria do meu pobo
eu faloa porque si, porque me gusta
porque me peta e quero e dame a gana
porque me sae de dentro, alá do fondo
dunha tristura aceda que me abrangue
ó ver tantos patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sen raíces
que ó pór a garabata xa non saben
afirmarse no amor dos devanceiros,
fala-la fala nai,
a fala dos abós que temos mortos,
e ser, co rostro erguido,
mariñeiros, labregos da linguaxe,
remo e arado, proa e rella sempre.

Eu faloa porque si, porque me gusta
e quero estar cos meus, coa xente que sufren longo
unha historia contada noutra lingua.

Non falo prós soberbios,
non falo prós ruíns e poderosos,
non falo prós finchados,
non falo prós estupidos,
non falo prós valeiros,
que falo prós que aguantan rexamente
mentiras e inxusticias de cotío;
prós que súan e choran
un pranto cotián de volvoretas,
de lume e vento sobre os ollos núos.
Eu non podo arredar as miñas verbas de
tódolos que sufren neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas,
deitada rente ó mar, ise camiño...

Celso Emilio Ferreiro (Longa Noite de Pedra)

MANIFESTO DA MESA

Manifesto: POLO DEREITO A VIVIRMOS EN GALEGO

As persoas e entidades que apoiamos a manifestación nacional “Polo dereito a vivirmos en galego” este 18 de maio de 2008, declaramos:

1. Consideramos que vivir en galego é un dereito inalienábel das persoas na Galiza, e un dos dereitos humanos elementais que temos como pobo. Lembramos que o galego é o único idioma natural de Galiza, e que mesmo o Estatuto de Autonomía o cualifica como “a lingua propia” do país, o que nos une como galegas e como galegos. O pobo galego ten dereito a que a súa lingua ocupe todos os ámbitos da vida social propios de calquera idioma, con dignidade e con normalidade.
   
   
2. Consecuentemente, deben existir as garantías para podermos vivir en galego, o que exixe compromisos, así como a aplicación e a adopción das disposicións legais necesarias por parte das Administracións públicas.
   
   
3. Denunciamos e alertamos contra os que, apuntándose agora á defensa dun suposto bilingüismo, un bilingüismo dunha soa cara, pretenden unicamente o mantemento da diglosia e a desaparición do galego. Ou, o que é o mesmo, a negación do dereito colectivo á normalidade de usos da nosa lingua en todos os ámbitos.
   
   
4. Chamamos ao compromiso persoal de todas e todos coa lingua galega. Usémola en todos os ámbitos: comezando pola familia, coas nosas nenas e nenos, no noso traballo, nas relacións coa administración, no noso tempo de lecer, etc. O futuro do galego depende de nós.
   
   

Lembra que o vindeiro domingo 18 de maio esta grande manifestación partirá ás 12 do mediodía da Alameda de Santiago de Compostela e finalizará na praza da Quintana.

Defendendo a lingua

(Manifesto de AGAL)

A Associaçom Galega da Língua (AGAL), com motivo da celebraçom do Dia das Letras, convoca todos os galegos e galegas a manifestarem-se o próximo 18 de Maio às 12 horas na Alameda de Compostela, em defesa da Língua da Galiza, que identifica o nosso Povo, e convida a fazê-lo de modo firme e cívico polos nossos direitos lingüísticos individuais e colectivos de acordo com as seguintes considerações:

1.- Denunciar as políticas de substituiçom lingüística que levamos sofrendo durante os últimos 25 anos, disfarçadas de falsa normalizaçom lingüística.

2.- Exigir o reconhecimento da condiçom internacional da nossa Língua, que com a variedade própria das línguas internacionais é falada por centos de milhões de pessoas no mundo, quer como língua nativa, como é o caso dos galegos, quer como língua oficial de oito Estados, ou como língua cada vez mais estudada em todo o mundo polas vantagens das línguas internacionais.

3.- Denunciar as autoridades e administrações públicas que, em vez de garantirem os direitos lingüísticos e democráticos do Povo galego, discriminam e perseguem aqueles que nom aceitam a deriva de substituiçom lingüística e dialectizaçom castelhanizadora do Galego que o torna desnecessário no seu próprio País.

4.- Apoiar a iniciativa aprovada no Parlamento por unanimidade reclamando a recepçom das rádios e televisões portuguesas na Galiza, que pedimos que se efective desde já e que nom fique numha simples declaraçom sem vontade real de a levar a cabo.

5.- Denunciar também os grupos extremistas que, protegidos por certos sectores políticos, atacam o direito e a liberdade de vivermos na Galiza em galego.

6.- Finalmente, apelamos a toda a sociedade para exigir umha mudança das políticas que tornam a Língua desnecessária e dialectal, como forma de impor o uso do castelhano, por políticas que garantam os nossos direitos lingüísticos individuais e colectivos, assegurando que o Galego continue a ser a língua própria dos galegos e galegas, e umha língua extensa e útil.

Nun estado democrático

Nun estado democrático existe unha constitución pola cal se rexen os dereitos e deberes de tódolos cidadáns, nun estado democrático as autoridades teñen o deber e obrigación de protexer estes dereitos. Dereitos como a liberdade de expresión, a vida, a seguridade, e se o estado capitalista tamén se ten que velar pola propiedade privada dos cidadáns.

Semella que as autoridades esqueceron todas estas e máis obrigacións, pois ultimamente amosan estar só interesados na defensa da propiedade privada e non da de tódolos cidadáns, senón só a dos que teñen grandes capitais. Esta mesma semana tivemos algúns claros exemplos de como este estado, se esta aloxando cada día máis do que entendemos por “democrático”.

Na comunidade Madrileña destapouse unha trama de corrupción policial, o problema é que os veciños levaban denunciando(e sufrindo as consecuencias de denunciar) dende facía varios anos e o alcalde(representante democrático dos veciños) non decidiu facer nada durante todo ese tempo pois aínda que dixo coñecer os rumores alegou que non tiña as probas suficientes(dende logo, hai algúns que menten moi mal).

A crise do ladrillo, causada entre outras cousas pola insuficiente intervención do estado na economía e unhas leis urbanísticas mal feitas e sen aplicar, parece que abriu a veda para que o estado comece a protexer de forma oficial aos grandes capitais. Así por poñer un exemplo, o presidente do partido "socialista" da Comunidade de Castela a Marcha vai propoñer nun futuro moi próximo(durante a semana que ven) a compra dos pisos do que o soado “Pocero” é incapaz de vender. Esta compra só ten unha lectura posible, a protección dun gran empresario por parte do estado usando os cartos que recadan día a día cos impostos que merman o xa de por si baixo salario medio. É certo que é necesaria a existencia de impostos, pero estes deben ser usados para protexer e inverter pensando na maioría da poboación e non para favorecer aos que non o necesitan.

Outro exemplo, máis claro e moito máis cércano é do a da última manifestación en contra de Reganosa, declarada ilegal polo delegado do goberno. A ilegalización deste acto lexitimo para mostrar a vontade popular volve a ter o mesmo moito que tantas outras accións inxustas por parte do goberno: protexer ao gran capital.

Pero, non nos podemos cruzar de brazos vendo como tratan de obrigarnos a renegar dos nosos lexítimos e dereitos. Debemos exercelos, mesmo cando se nos prohiba expresamente, pois é a única forma que temos para evitar que pouco a pouco este estado se volte ademocrático. O venres, foron moitos os ferroláns que decidiron exercer o seu dereito lexítimo de se manifestar de forma pacífica, pese a inxustificada ilegalización. Non foi un acto violento, non foi unha manifestación de tipo político... foi unha manifestación na cal unha os cidadáns emitiron a súa opinión e pediron que se faga xustiza.

Que foi da alma de Marx?(agrandar para ler)

Facendo socialismo.

Foron moitos os intelectuais que nun momento dado da súa carreira defenderon as ideas marxistas ou anarquistas: cantantes, poetas, pintores, escultores, cineastas, novelistas... Namentres non todos eles decidiron ofrecer a súa obra de forma gratuíta, para loitar desta forma activamente contra o capital. Grazas a internet, hoxe podemos ver a obra de moitos dos que non creen na propiedade individual, xa sexa sobre cousas materiais ou intelectuais. A todos eles, gazas por permitirnos dispor libremente dos seus contidos.

Un deste numeroso exemplos son os grupos que permiten descargar os seus discos libremente, outro os numeroso poetas e prosistas que publican na rede a súa obra bibliotecas virtuais gratuítas e un caso máis puntual é o de:http://komikelx.blogspot.com/

Este blog permite acceder gratuitamente a uns cómics políticos de indiscutíbel calidade, todos son moi orixinais e simpáticos a vez que combativos. Tamén permite a difusión e impresión dos mesmo si así o decidimos(sempre que citemos a fonte orixinal). Despois de gastar 2,20 no ultimo exemplar de Retranca(moi caro caro e que non me fixo rir nin unha vez) decidín que por que non empregar estes cómics para facer humor anticapitalista e gratuíto en galego. Así despois de lles pedir permiso e fixen unha proba(haber que vos parece).