Só recordan aqueles mortos que lles son proveitosos

Hai uns días Pablo Casado, o fachilla presidente das Novas Xeracións do PP de Madrid, fixo unhas declaracións tratando sen respecto ningún a esquerda.
Somos moitos os que estamos fartos tanto da socialdemocracia burguesa como da máis dura dereita capitalista. Somos moitos, amigo Pablo, os que pensamos que o voso sistema económico esta condeado a desaparecer, somos moitos os que non pertencemos a un partido coas mans manchadas da sangue dos inocentes.

Quen se burla dos asasinados durante o franquismo, e quen non se manifesta abertamente en contra do fascismo debería de serlle aplicada a famosa lei de partidos. Namentres non é así.


Déixovos un Manifesto, as declaracións do fachulla en cuestión e unha canción sobre a memoria histórica.



Manifesto en Resposta por parte das Xuventudes Comunistas


Dende a Mocidade Comunista queremos mostrar a nosa máis absoluta repulsa ás desafortunadas declaracións que Pablo Casado, presidente das Novas Xeracións do Partido Popular de Madrid, realizou no marco do último congreso do seu partido.

Nelas, orgulloso de poder definirse como unha persoa con ideas liberais, pareceu aproveitarse do posible tirón mediático que pode traer consigo a película Che: O Arxentino, para cualificarlle como un asasino ao que a esquerda idolatra mentres que postula ao PP como o único capaz de defender ás vítimas de E.T.A.

Máis aló da arrogancia coa que chega a defender que a maioría da mocidade española compartimos as súas ideas pese a que aínda non o saibamos, consideramos que desde a súa posta en escena (máis propia dun monólogo americano que dun relatorio político) ata as formas coa que se dirixe á oposición, son mostras evidentes da xiro cara a dereita no discurso que o Partido Popular e as súas mocidades veñen mostrando nos últimos anos.

O discurso populista e pouco científico que Pablo Casado lanzou aos asistentes, baseado en sentimentalismos que van desde a utilización do terrorismo con fins partidistas a consignas tradicionais da dereita nacional-católica española, tratou de convencer de que mentres a esquerda estaba atrasada por cantar cancións como “A Internacional” e idolatrar a asasinos como o Che Guevara, a dereita era progresista por opoñerse ao salario mínimo, pois crea paro xuvenil e alabar as figuras de Reagan e Juan Pablo II (pese a que recoñece que nas universidades é máis difícil falar ben destes últimos)

Nós e nós, con menos repercusión mediática e talvez por iso con análises máis modestas, non podemos dicir que a maioría da mocidade española sexa comunista aínda que aínda non o saiba. Con todo, estamos convencidos de que a mocidade cansada de traballos precarios, temporais e mal remunerados non comparte as formas de entender a política cos adiñeirados nenos de papá do Partido Popular.E sabemos que se nas universidades, maioritariamente integradas por @mozo, é difícil defender as figuras públicas da dereita, é precisamente porque a mocidade española nada ten que ver coas ideas prohibicionistas do uso do condón e o aborto, os prexuízos contra a homosexualidade, ou a defensa do ser humano como medio para facer máis diñeiro.

Definímonos como novos marxistas-leninistas, como o futuro inmediato do Partido Comunista de España. Seguiremos sendo a algazara xuvenil que canta A Internacional nos oídos daqueles que se retorcen ao escoitala, como no seu día cantaban A Nova Garda, o noso himno, as trece raparigas que foron fusiladas fronte ao cemiterio da Almudena polos verdadeiros asasinos, aqueles que nin o Partido Popular nin as súas mocidades atrevéronse a condenar aínda.

Da intolerancia, ao máis penoso absurdo.

Por todos é coñecido o desprezo que sente unha minoritaria parte da sociedade galega pola nosa lingua. Maia que son poucos os inimigos do galego son moi poderosos xa que pertencen as clases máis altas e conservadoras da nosa sociedade. Teñen un odio irracional contra a nosa proletaria fala e tratan de escapar dela(seica lles pode facer mal).

Se o ano pasado tivemos a oportunidade de ver o patético circo montado por parte dunha loxa que pretendía montar unha cruzada en defensa dunha lingua que non esta ameazada. Este ano as accións contra o galego non cesaron, pero seguen a ser minoritarios.

Agora á máxima é alcanzar que os nenos destes “cruzados” non teñan a desgraza de aprender unha lingua máis. Para conseguir este fin, os “preocupados” están tomando as iniciativas que ven necesarias.

Así, para fuxir da “perversa imposición do galego” decidiron fundar un colexio en Portugal(a poucos metros da fronteira), deste xeito, os seus fillos están protexidos da “inquisición” que protagonizan os galeguistas. Tamén en Vigo, ideado para fuxir da “imposición do galego”, alí os nenos son educados mediante o sistema de ensino norteamericano “para poder ofrecer máis horas de clases de castelán”.

Entre as excentricidades destes radicais esta a de mandar os fillos no verán a outras rexións do Estado para practicar o castelán.

Alá eles se desexan marchar a Portugal ou a Sevilla, eu polo menos non os penso votar de menos,

Por certo deixo colgado un vídeo dunha homenaxe a estes “loitadores da liberdade”. Con todo o cariño, espero que lles guste.

Ó final sempre pagamos os mesmos.

Digamos verdades

Cando unha persoa ansía con acadar algo, cando a súa máxima na vida é algo concreto fará todo para acadalo. Se o que desexa é algo permitido, e se lle dan as facilidales para obtelo farao polos medios legais se é que é unha boa persoa; así por exemplo son moitos os que traballan a reo durante anos para mercar unha casa.

Namentres, se ilegaliza o proceso lexítimo para conseguir un fin(sexa cal sexa). E se de verdade é importante para a persoa acadar o que desexa, farao sen importarlle as consecuencias. Por poñer algúns exemplos: durante o franquismo eran moitos os homosexuais que se negaban a lei lles negase o dereito a amar, durante a idade media eran moitos os xudeus que se negaban a renunciar a súa relixión.

No ano 1930 un pequeno grupo de militantes do partido militantes del partido Aberri, fundaron o seu propio partido xa que non desexaban pasar a formar parte do PNV(xa que a súa ideoloxía era aconfesional, republicano e socialdemócrata). Acción Nacionalista Vasca foi o primeiro partido vasco da esquerda nacionalista. O 9 de febreiro de 2008 cumpríronse 69 anos da ilegalización de ANV durante o franquismo, pese a ilegalización o partido seguiu funcionando na clandestinidade durante 40 anos. O 16 de septembro de 2008 o Tribunal Suprímemo volveu ilegalizar ANV. Hai sesenta e nove anos o ditador xustificou a ilegalización da seguinte forma “para liquidar las culpas contraídas por quienes contribuyeron con actos u omisiones graves a forjar la subversión roja, mantenerla viva durante más de dos años y entorpecer el triunfo, providencial e históricamente ineludible, del Movimiento Nacional”; sesenta nove anos despois a xustificación é “para garantizar el funcionamiento del sistema» y de perseguir a las opciones políticas que «pretenden revisar el propio marco institucional”[citas sacadas dun artigo do Diario Gara].

Pero en Euskal Herria non hai nin haberá soamente un partido. Ao igual que no noso país(no que existen partidos nacionalistas independentistas, e nacionalistas non independentistas de diferentes formas e ideoloxías).

Namentres que existen moitos que xa abandonaron ou que foron obrigados a abandonar a loita pola vía política,a Sentencia con data 11 de Setembro de 2008 declarando a inconstitucionalidade da lei aprobada polo Parlamento Vasco o 27 de Xuño de 2008(a cal regula a convocatoria e regulación dunha consulta popular co obxectivo de recoller a opinión da cidadanía na Comunidade Autónoma do País Vasco sobre a apertura dun proceso de negociación para acadar a par e a normalización política e a realización dunha consulta popular o 25 de outubro de 2008). Négalle o pobo vasco o dereito a decidir. Esta Sentencia non vai facer nada por frear os violentos, nen vai a acadar a desexada páz. Tan só nega a solución pacífica do conflicto.


Como xa dixen antes, cando unha persoa ten un só obxectivo na vida, fará todo canto sexa necesario para acadalo. Ao igual que no pasado moitos decidiron loitar na clandestinidade e contra un sistema que castigaba coa pena capital, serán moitos os que decidirán seguir o seu legado. Pola miña parte, considérome unha persoa pouco violenta e a que non lle agrada ver o vermello sangue derramado no chan. Polo que, de forma pacífica, apoio o texto en “ Defensa dunha Consulta Popular no País Vasco sobre a paz e a normalización política”

Primeiro foron a polos xudeus,
e eu non falei porque non era xudeu.
Despois foron a polos comunistas,
e eu non falei porque non era comunista.
Despois foron a por os católicos,
e eu non falei porque era protestante.

Despois foron a por min,
e para entón xa non quedaba ninguén que falase por min.

Dato: En total unhas 550, todas elas militantes de ANV, morreron defendendo a liberdade a e a dignidade republicano na contenda desatada polos fascistas en 1936. Todas elas tomaron as armas xunto a xente da CNT, do PCE, e o PSOE(naqueles tempos, a única forma de defender a liberdade era mediante as armas).

Bipolarismo político.

Recentemente o congreso de los Deputados mostrou os eu rechazo unánime a ampliación de la xornada laboral ata as 78 horas semanais. O que semella unha boa noticia non é nada máis que unha tomadura.

Na cámara baixa española tódolos partidos votaron a favor de tomar medidas contra esta reforma da xornada laboral. Namentres, en Europa os eurodeputados dos partidos maioritarios defenden a impopular iniciativa.

Acaso se volveron tolos, ou retifiraron?? Non, simplemente é que practican o bipolarismo político. A súa práctica é aconsellable para roubar os votos do proletariado e realizalo é moi doado. Tan só hai que comportarse ven de portas para fora e esperar a que plebe este entretida co circo para tomar as medidas máis impopulares(de feito o decreto da reforma da xornada laboral foi aprovado durante a Eurocopa).

Os evanxeos de Bolonia

Onte, na cadena do grupo Prisa, Cuatro, a ministra Cristina Garmendiaconfirmou a súa itencion de “visitar o máximo número de universidades posibeis para explicar o Plan Bolonia aos claustros de profesores.

Estas visitas vanse realizar a partires da última semana de septebro e durante as primeiras de Outubro, as cales, dannos unha oportunidade única amosar o noso rechazo contra Bolonia.

Para a ministra, na financiación das universidades deberia de ser mayor o finanzamento privado. Pensa que “as empresas deben estar orgullosas de financiar a universidade”(nen que foran ONGs). Según a “socialista”, necesitase crear un sistema universitario sostible, para o que a niversidade debe de ser financiada máis polo capital privado.

A gran profeta da ensinanza neoliberal di que o “Plan Bolonia”, é unha gran oportunidade, que hai que vvir e que se pode considerar equiparable a entrada do Euro.

Verdadeiramente Bolonia é equiparable a entrada do Euro, a súa implantación suporá a subida exponencial do prezo da eduación. Bolonia, é tan só un paso máis para impedir que os fillos do obreiro poidan estudar.

Vídeo de Cuatro

Xustiza para Víctor

Pasaron xa trinta e cinco anos dende que Victor Jara, o famoso cantautor chileno, fose asasinado despois de ser vilmente torturado.

Hai tempo que se sabe a identidade real do máximo responsable do recinto no que morreu Victor, e no que estaban encerradas unhas cinco mil persoas. Dende hai tres meses, o caso volta a estar aberto despois de que a Corte de Apelacións de Santiago de Chile revocara a decisión de cerralo sen determinar culpábeis directos do crime.

En total hai unhas corenta dilixencias solicitadas pola familia do falecido. Todas elas apuntan a identificar ao oficial cuxos prisioneiros alcumaron “El príncipe” debido ao seu carácter chulo e os aires que se daba. Este estaba a cargo do equipo de represores no estadio onde foi asasinado o chileno, estadio que actualmente leva o seu nome.

Mario Manríquez Bravo, o coronel imputado, negase a identificar ao corpo de oficiais que colaboraron na custodia e represión dos prisioneiros. A súa vez o exército di non conservar os arquivos do persoal a represor durante as primeiras semanas da reacción fascista.

Pese a que o gran cantautor morreu xa hai moito tempo, as súas canción seguen vivas nas novas xeracións, son só en Chile, senón en todo o mundo enteiro. Victor Jara e recordado por moitos grupos actuais. En canto a Identificación do “Príncipe” hai un documental que trata o tema e no que aparece xente que compartiu cautiverio con Victor, así como a testemuña da súa filla.

O que pasou en Chile hai 35 anos recorda a actuais intentos por derrocar gobernos socialistas. Tal e como pasa actualmente os represores do pobo foron apoiados e dirixidos por militares ianquis, tal é como pasa actualmente EEUU armou impunemente a militares fascistas para derrocar un goberno lexítimo. Tal é como pasa actualmente son moitos os que, como fixera Victor, deciden loitar contra a reacción.

1º JORNADAS BAF CORUNHA

Aqui o cartaz do primeiro concerto que organiça BAF Corunha, o día 4 de Outubro. Dizer tambén que o dia complementara-se com palestras entre outras coussas. De contado vos deixaremos a informaçóm enteira. Animamos-vos a tudos/as a assistir a estas actividades ao igoal que agradecemos a súa difussom. Um abraço anti-fascista.

http://bafcorunha.blogspot.com/2008/09/1-jornadas-baf-corunha.html

Ante o asasinato de Ousmane Kote en Roquetas (Almería)

As asociacións de inmigrantes de Senegal, Mauritania, Gana, Guinea Bisau, Guinea Conakry e o SOC-SAT de Almería, ante os lamentables sucesos ocorridos este fin de semana no barrio das 200 vivendas de Roquetas do Mar manifestámonos nos seguintes termos:

1/ Condeamos enerxicamente o asasinato de Ousmane Kote e esiximos ás autoridades o completo esclarecemento dos feitos e a imposición das consecuencias penais que correspondan ao responsable do homicidio.

2/ Denunciamos calquera intento por parte das autoridades ou medios de comunicación de relacionalo sen probas algunhas á vítima do crime con cuestións de droga. Esta actitude non fai máis que evitar responsabilidades e desviar a atención sobre a verdadeira causa dos feitos, ademais de criminalizar inxustamente a todo un colectivo.

3/ Condenamos tamén enerxicamente os altercados producidos posteriormente ao crime. Máis aló do lexitimo sentimento de impotencia dos agredidos, afirmamos que deben prevalecer sempre os mecanismos legais que eviten a impunidade dos responsables e favorezan as medidas sociais que impidan a repetición destes no futuro.

4/ Denunciamos e esiximos a conseguinte depuración de responsabilidades respecto de demóraa en máis de hora e media da chegada de efectivos policiais e servizos médicos ao lugar dos feitos. Unha maior celeridade destes efectivos seguramente evitase os actos producidos e ata a morte do traballador senegalés

5/ Expresamos con firmeza que a verdadeira causa desta lamentable situación non é outra senón o abandono e desinterés por parte das autoridades deste barrio marxinalizado con graves problemas de seguridade e inserción social, cultural e laboral dos seus habitantes

6/ Denunciamos unha vez máis o acoso habitual ao que se atopa sometido o colectivo inmigrante tanto por parte de axentes policiais como de particulares, sen que se obtivo unha resposta adecuada ata a data. Non aceptamos que se xeneralice ningún prexuízo negativo contra este colectivo de traballadores inmigrantes que alimente máis o rexeitamento social xa existente.

Por todo o exposto esiximos:

1/ O esclarecemento das as responsabilidades legais, tanto do homicidio como da actuación neglixente das administracións policiais e sanitarias.

2/ A liberación inmediata dos traballadores senegaleses detidos e o esclarecemento dos lamentábeis invidentes producidos con garantías efectivas para as persoas implicadas

3/ A urxente constitución dunha mesa de inmigración e marxinación en Roquetas de mar que analice as circunstancias de exclusión existente no barrio das 200 vivendas e outras zonas do municipio, afín de promover as medidas necesarias para unha verdadeira integración social, cultural e laboral dos colectivos marxinalizados así como de seguridade efectiva para todos os colectivos.

En Roquetas de Mar, a 8 de setembro do 2008
http://www.sindicatoandaluz.org

(Traducido)

Menor é apuñalado en Urquinaona(Barcelona)a mans de neonazis.

O sábado 6 de setembro, sobre as 6 da tarde foi agredido un rapaz de 16 anos por un grupo de neonazis. O rapaz, que ía en compaña da súa moza e do seu irmán pequeno, un neno de oito anos, foi atacado por un grupo duns nove skins nazis.

Os agresores increparon aos rapaces cando se dispuñan a baixar do metro na parada de Urquinaona, o rapaz apuñalado defendeu a súa moza dunha agresión e como resposta os nove nazis comezaron a agredilo e a insultalo sendo apuñalado cunha arma branca no ombro e no torso. Afortunadamente, foi trasladado a un hospital en ambulancia e está consciente e fora de perigo.

Non é a primeira vez que un grupo de neonazis ataca a un menor indefenso, de feito é algo bastante máis frecuente do que nos pode parecer. O chamado “terrorismo fascista” non esta recoñecido polos medios, nin existe unha organización de vítimas con tanto poder político como no caso da AVT. Namentres son moitos os que morren por defender a liberdade, ou os que simplemente tiveron a mala sorte de ser a vítima perfecta para alguén que os consideraba inferiores.

Se de verdade a sociedade desexa rematar coa violencia, é necesario que antes a recoñeza en tódalas súas formas, e non só naquelas cuxa manipulación é politicamente útil. Tamén a sociedade ten que ter claro unha cousa, non se pode ser tolerante con alguén que non o é. Non se pode permitir que existan organizacións responsábeis da morte de inocentes, non se pode permitir que goberne xente que ten as mans manchadas de sangue. Pero unha vez máis, neste mundo de ovellas atolondradas guiadas por lobos, so vemos e so encarceramos aos asasinos que lles interesa que vexamos.

pd: A foto da noticia foi sacada tras recoller as armas brancas que deixaron tiradas uns neonazis cando atacaron o Centro Social Okupado de La Traba.

Contraviñeta

O 3 de Setembro de 2008 o diario ABC publicou unha viñeta feita polo Sr. Paco Martín Morais, quen (deducimos que debido a unha intensa intoxicación etílica ou a un proceso de diarrea mental) tivo a desfachatez e o mal gusto de equiparar o proceso xudicial aberto polo cal se intenta outorgar nomes e apelidos aos restos dos represaliados, desaparecidos e asasinados durante a ditadura franquista, poñéndoos á mesma altura que os ósos que busca un can.

Este proceso xudicial aberto polo xuíz Garzón non é un acto de revanchismo nin confrontación, posto que non esixe responsabilidades aos residuos do franquismo que hoxe en día pululan pola política española, senón que se trata de dar a posibilidade a centenares de familias con familiares desaparecidos que queiran poñer punto e final a unha historia persoal traumática e dramática, onde un número indeterminado de fosas comúns esconden os restos de seres humanos asasinados, aínda no anonimato.

Remitíndonos outra vez á viñeta en cuestión, queremos pensar que o Sr. Martín Morais non tivo o seu día por motivos alleos á súa estabilidade mental e emocional e non soubo escenificar exactamente o que se pretendía, xa que non cremos que o Sr. Martín Morais sexa tan malnacido e desgraciado como para perderlle o respecto aos mortos e aos seus familiares, polo que nos tomamos a molestia de volver a plasmar a viñeta, esperando que ABC (o diario das grapas cun intenso a balor) contacte directamente connosco para a súa publicación en prensa escrita, e olé!

http://komikelx.blogspot.com/

BOICOT a Tele 5

Este verán a cadea sensacionalista Tele 5, propiedade do fascista Berlusconi, deu o seu apoio ao "Manifiesto por la Lengua Común". A canle non se limitou a asinar o Manifiesto, senón que ademais indicou nun informativo, que pon a disposición dos promotores da iniciativa todos os seus medios.

O “Manifiesto” solicita unha reforma da Constitución Española (agora resulta que se pode reformar) e dos Estatutos de Autonomía (viva o respecto democrático!) para deixar ben clariño que “las lenguas no tienen el derecho de conseguir coactivamente hablantes” salvo o español, claro, que é a “común y oficial” (como Dios manda).

E se vives en Galiza que pasa co galego? Pois segundo o que apoia Tele 5 “conociendo sólo de la lengua autonómica lo suficente para convivir cortesmente con los demás y disfrutar en lo posible de las manifestaciones culturales en ella”. O que teñen de imperialistas o teñen de educados. E ao marisco non renuncian, claro.

Eles asinan o manifesto, eu apago Tele 5, desintonízoa mellor. O certo é que non vai supoñerme ningún sacrificio dada a calidade (ausencia de) da súa programación.

Apaga Tele 5
Desintoniza Tele 5


De: http://galizasubversiva.blogspot.com

Pistoleiros a soldo.

Os mercenarios existen dende que se coñece a historia da humanidade. Xa nas sociedades máis primitivas había persoas de alto poder económico que contrataban a outras para que as protexeran.

Actualmente a vixilancia privada segue funcionando do mesmo xeito que na antigüidade. O patrón paga, o mercenario usa a violencia cando é mester. Estés mastíns humanos actualmente xa non levan nin grandes armas a vista, nin son tan mal vistos como “matasiete” do “Século de Ouro”(persoas marxianis que vendían a súa espada)

Agora fálase de axentes de seguridade privada. De “Auténticos profesionais”, isto tampouco e nada novo. Actualmente estes vixiantes privados comezan a súa andanza na península, estudando en academias privadas, para despois ir a Israel(se poden) onde se realizan entrenamentos que aquí prohibe a lexislación. Prácticas en situacións extremas, nun dos países máis militarizados no mundo. Prácticas tan perigosas como correr co dedo no gatillo, e que logo levan a práctica no territorio estatal.

Son moitos os que denunciamos que mentres que se protexa a algúns sectores minoritarios da sociedade, co desenvolso dos conseguintes millóns de euros. Non se invistan esas cantidades na seguridade colectiva. Xa que, en lugar de tanto escolta privado debería de aumentar o número de axentes de seguridade, cuxo déficit sofren miles de cidadáns ao ano.

Pero a seguridade privada non só supón o gasto de millóns de euros por parte do estado, a existencia de tantos portadores de armas desencadea moitas veces en incidentes violentos moitas veces causados por estes subvencionados “protectores”. Tal foi o caso do tiroteo protagonizado o pasado venres en Bilbao por un dos escoltas do concelleiro do PP de Portugalete Santiago Pérez. O cal feriu a un vixiante privado da estación do metro onde se atopaban e a un viandante. O escolta en cuestión foi posto en liberdade 24 horas despois sen ter que abonar ningunha fianza, quedando en liberdade con cargos.

Deixando a parte que un mercenario disparou a outro, ambos eran vixiantes privados armados con armas de fogo. O que é grave e que tamén ferisen a un viandante. A pregunta é, como é posible que un home con tan mala punteria teña a licenza de escolta?, como é posible que despois de dispararlle a dúas persoas intencionadamente, quede en liberdade sen fianza?

A resposta é doada, TODO É UN DESPROPÓSITO.

É un despropósito que mentres que se deixa en liberdade con cargos tras pagar fianza a unha persoa por queimar unha bandeira(un trapo ao fin e o cabo) non se faga o mesmo cando alguén atenta contra a vida humana de dous cidadáns.

Deixo un recorte sacado do Gara:

Euskal Herria sofre un dos índices de militarización máis altos da Unión Europea, cunha índice de 11,23 axentes armados por cada 1.000 habitantes, fronte ao 3 por cada mil que recomenda a ONU. Isto carrexa que miles de persoas conten cun arma e déanse episodios deste tipo. Estes son algúns dos máis recentes:

3 abril 2002

O escolta privado Joseba Andoni Urdaniz falece tras un tiroteo con axentes da Garda Civil. Urdaniz era o encargado de protexer a unha edil do PSE. Segundo a versión oficial, o escolta confundiu con membros dun comando de ETA aos tres axentes de paisano do instituto armado.

5 xuño 2002

A Ertzaintza detén en Gasteiz a un escolta dun concelleiro do PP despois de que disparase un tiro ao aire coa súa pistola dentro dun bar. Ao ser sometido a un control de alcoholemia, deu un alto grado de intoxicación etílica.

29 outubro 2003

Un escolta da corporación municipal de Burlata efectúa un disparo accidental contra o parabrisas do seu vehículo.

31 maio 2007

Condenan a un ano de cárcere a un gardaespaldas que mostrou a súa pistola e ameazou de morte a un veciño en Eibar, ao recri- minarle este que se masturbara á vista da súa esposa.

11 xullo 2008

Un escolta resulta ferido ao dispararse coa súa arma. Ademais, unha muller que o acompañaba tamén resulta ferida por intentar evitalo

Ver máis:

http://www.20minutos.es/noticia/407726/1/

http://www.gara.net/paperezkoa/20080830/94103/es/Un/escolta/de/un/edil/del/PP/dispara/a/un/guardia/jurado/en/plena/estacion/

Sergio González, un facha iñorante, férido e duro, non nos entendende non

O XOGADOR DO DEPORTIVO NO 'DÉPOR SPORT'

Sergio González: "O galego é coma o asturiano. Non son idiomas. Eu creo que son dialectos"

Nunha entrevista publicada o domingo no xornal dependente do clube coruñés, o xogador, nacido en Hospitalet, métese no mar sen roupa de augas.

A conversa, publicada en tres páxinas e en cen preguntas, deu para moito. Política, matrimonio homosexual, cafe ou té..., pero a declaración máis rechamante do centrocampista do Deportivo chegou na pregunta 40. 'Cantos idiomas fala?', "Ben, só o castelán". 'O catalán tampouco?', "Si, pero o catalán é un dialecto, non é un idioma, igual que o galego. É coma o asturiano. Eu creo que son dialectos, non os considero idiomas".

Sergio aclara tamén que o inglés ten o do BUP. Disque o inglés si é un idioma.Sergio, nacido en L'Hospitalet e xogador da selección catalá, chegou ao Deportivo no ano 2001. Na entrevista, na que trata un cento de temas, dende as súas habilidades coa lavadora, a que idade perdeu a virxindade ou que opina do botellón, afirma tamén, preguntado polo matrimonio gai, que "o home é para a muller e a muller para o home".


Fonte: vieiros e o blog dos celtarras