Só recordan aqueles mortos que lles son proveitosos

Hai uns días Pablo Casado, o fachilla presidente das Novas Xeracións do PP de Madrid, fixo unhas declaracións tratando sen respecto ningún a esquerda.
Somos moitos os que estamos fartos tanto da socialdemocracia burguesa como da máis dura dereita capitalista. Somos moitos, amigo Pablo, os que pensamos que o voso sistema económico esta condeado a desaparecer, somos moitos os que non pertencemos a un partido coas mans manchadas da sangue dos inocentes.

Quen se burla dos asasinados durante o franquismo, e quen non se manifesta abertamente en contra do fascismo debería de serlle aplicada a famosa lei de partidos. Namentres non é así.


Déixovos un Manifesto, as declaracións do fachulla en cuestión e unha canción sobre a memoria histórica.



Manifesto en Resposta por parte das Xuventudes Comunistas


Dende a Mocidade Comunista queremos mostrar a nosa máis absoluta repulsa ás desafortunadas declaracións que Pablo Casado, presidente das Novas Xeracións do Partido Popular de Madrid, realizou no marco do último congreso do seu partido.

Nelas, orgulloso de poder definirse como unha persoa con ideas liberais, pareceu aproveitarse do posible tirón mediático que pode traer consigo a película Che: O Arxentino, para cualificarlle como un asasino ao que a esquerda idolatra mentres que postula ao PP como o único capaz de defender ás vítimas de E.T.A.

Máis aló da arrogancia coa que chega a defender que a maioría da mocidade española compartimos as súas ideas pese a que aínda non o saibamos, consideramos que desde a súa posta en escena (máis propia dun monólogo americano que dun relatorio político) ata as formas coa que se dirixe á oposición, son mostras evidentes da xiro cara a dereita no discurso que o Partido Popular e as súas mocidades veñen mostrando nos últimos anos.

O discurso populista e pouco científico que Pablo Casado lanzou aos asistentes, baseado en sentimentalismos que van desde a utilización do terrorismo con fins partidistas a consignas tradicionais da dereita nacional-católica española, tratou de convencer de que mentres a esquerda estaba atrasada por cantar cancións como “A Internacional” e idolatrar a asasinos como o Che Guevara, a dereita era progresista por opoñerse ao salario mínimo, pois crea paro xuvenil e alabar as figuras de Reagan e Juan Pablo II (pese a que recoñece que nas universidades é máis difícil falar ben destes últimos)

Nós e nós, con menos repercusión mediática e talvez por iso con análises máis modestas, non podemos dicir que a maioría da mocidade española sexa comunista aínda que aínda non o saiba. Con todo, estamos convencidos de que a mocidade cansada de traballos precarios, temporais e mal remunerados non comparte as formas de entender a política cos adiñeirados nenos de papá do Partido Popular.E sabemos que se nas universidades, maioritariamente integradas por @mozo, é difícil defender as figuras públicas da dereita, é precisamente porque a mocidade española nada ten que ver coas ideas prohibicionistas do uso do condón e o aborto, os prexuízos contra a homosexualidade, ou a defensa do ser humano como medio para facer máis diñeiro.

Definímonos como novos marxistas-leninistas, como o futuro inmediato do Partido Comunista de España. Seguiremos sendo a algazara xuvenil que canta A Internacional nos oídos daqueles que se retorcen ao escoitala, como no seu día cantaban A Nova Garda, o noso himno, as trece raparigas que foron fusiladas fronte ao cemiterio da Almudena polos verdadeiros asasinos, aqueles que nin o Partido Popular nin as súas mocidades atrevéronse a condenar aínda.