Os internautas denuncian que Bruxelas pretende prohibir o P2P e legalizar a espionaxe aos usuarios

Comeza no Estado a campaña "POLAS LIBERDADES CIVÍS, CONTRA A VIXILANCIA E CONTRA O CANON DIGITAL". A Asociación de Internautas (AI) reclamou hoxe "máis claridade e transparencia" ao presidente do Parlamento Europeo, Hans-Gert Pöttering, en relación ás emendas presentadas ao Paquete de Telecomunicacións (Telecom) aprobado o pasado mes de xullo.

21-08-2008 - LD (Europa Press) Nunha carta, a organización denuncia falta de información sobre unhas modificacións que poderían aprobarse en breve. En declaracións a Europa Press, o presidente da AI, Víctor Domingo, denunciou que, a través destas emendas, "estase tratando de introducir aspectos de dubidosa legalidade pola porta de atrás".

Ao seu xuízo, o problema é que, segundo circula pola rede, presentáronse máis de 800 propostas de cambio ao Paquete de Telecom. "Con todo, a web do Parlamento Europeo non ofrece ningunha información sobre estas entendas, sinala o presidente da asociación. Son os propios eurodeputados os que nos confirmaron os rumores".

Neste sentido, a asociación alerta de que as emendas poderían ser aprobadas sen que a información chegue á opinión pública, "eludindo así o debate a nivel nacional".

Destas 800 emendas, as máis "preocupantes", segundo Domingo, son as coñecidas como H1, H2 e H3, promovidas polo eurodeputado británico, Malcom Harbour, e as K1 e K2, do seu compatriota Syed Kamall, e referidas a "medidas técnicas" para evitar ou detectar infraccións de propiedade intelectual.

Domingo sinalou que estas medidas técnicas permiten a instalación de software espía capaz de filtrar as comunicacións electrónicas dos usuarios, o que "supoñerá unha absoluta desprotección dos datos persoais e un ataque directo á privacidade, xa que permite ás empresas controlar as comunicacións electrónicas dos usuarios sen o seu consentimento".

"Ademais, dous das emendas impoñen ás empresas provedoras de Internet a responsabilidade ante os contidos da web", explica. Outra das medidas denunciadas pola asociación é a coñecida como "computación de confianza", que impedirá por completo compartir arquivos a través da rede.

Para a Asociación de Internautas, estas emendas "van en contra dos dereitos e liberdades fundamentais dos cidadáns, atacando especialmente a privacidade, a liberdade de expresión e o segredo das comunicacións". Por iso, advirten de que, de prosperar, estas medidas supoñerán un paso atrás no desenvolvemento da sociedade da información.

Por iso, enviarán unha carta formal a todos os eurodeputados para advertirlles da importancia das medidas propostas, que afectan aos dereitos fundamentais dos usuarios.


POLAS LIBERDADES CIVÍS, CONTRA A VIXILANCIA E CONTRA O CANON DIGITAL -
Carta ao Presidente do Parlamento Europeo en Inglés.
(Tradución da Carta)

Á Atención de Hans-Gert Pöttering
Presidente do Parlamento Europeo
Madrid, 13 de agosto de 2008.

Excmo. Señor:

Como presidente da Asociación de Internautas de España permítome, exercicio do dereito de petición, formularlle en nome do referido colectivo determinadas queixas e suxestións que, sen dúbida, farán do Parlamento Europeo un foro máis transparente e próximo aos cidadáns europeos.
A Asociación de Internautas é unha veterana organización que, aínda que xurdiu nun principio en defensa dos consumidores e usuarios de Internet, foi evolucionando ao activismo en defensa dos dereitos civís no ámbito das novas tecnoloxías, en especial das TICs que é o campo de batalla actual. No noso historial figuran importantes logros como a tarifa plana, a campaña contra o canon - na que recollemos máis de 2.000.000 de firmas, entre as que se atopan os principais partidos políticos, organizacións sindicais, profesionais e cívicas de todo tipo- e aínda que os lobbies das cinematográficas, discográficas e xestoras de dereitos de autor presionaron ao Goberno de España conseguindo que recentemente sexa publicado o Decreto que desenvolve o Canon Compensatorio, non damos a batalla por perdida pois, como lle digo, o apoio social é forte e existe o compromiso do principal partido da oposición de retiralo.

Na actualidade estamos inmersos nunha campaña internacional que baixo o lema “Polas liberdades civís, contra a vixilancia e contra o canon dixital” estase a organizar unha protesta a nivel internacional polo recorte de liberdades e a sociedade da vixilancia que se está impoñendo tralo 11-S e que, en Europa, ten o seu expoñente máis paradigmático na Directiva 2006/24/CE e as lexislacións aprobadas nos Parlamentos Nacionais para traspoñela. No caso de España, a lei que a incorpora témola recorrida ante o Tribunal Constitucional e, xunto con outras organizacións europeas similares á nosa, non pararemos ata que consigamos levar a Directiva ao Tribunal Europeo de Dereitos Humanos.

Dito isto, para que comprenda a nosa perspectiva, paso a expoñerlle o motivo da nosa queixa, que non é outro máis que as dúbidas sobre o contido e alcance das emendas ao paquete Telecom, que poderían ser aprobadas polo Parlamento Europeo en breve, xa que entendemos que o proceso non se está desenvolvendo coa claridade e transparencia que sería desexable e que a tecnoloxía actual permite.


O 7 de xullo de 2008 nunha reunión conxunta do comité de Mercado Interno e Protección do Consumidor (IMCO), e o de Industria, Investigación e Enerxía (ITRE), foi aprobado en primeira lectura en Comisión, o Paquete de Telecomunicacións, que en principio parecía non ter outra finalidade que a de establecer regras para os operadores de telecomunicacións e os ISPs a través do mercado único europeo. Con todo segundo a información que corre pola Rede, o referido paquete afecta a cinco Directivas e contén máis de 800 emendas, aínda que especialmente preocupantes son as coñecidas como H1, H2, H3, así bautizadas por corresponderse coa inicial da súa patrocinador o Eurodeputado británico Malcolm Harbour (Partido Conservador). Á súa vez estas emendas virían completar e desenvolver o contido doutras dúas emendas recientemente aprobadas noutro Comité, o de Xustiza e Liberdades Civís (LIBE), a proposta do tamén Eurodeputado británico Syed Kamall, as denominadas por idénticas razóns como K1 e K2, referidas a "medidas técnicas" para evitar ou detectar infraccións de propiedade intelectual.

Estas medidas técnicas permiten a instalación e execución forzosa de software espía (spyware) capaz de monitorizar e filtrar as comunicacións electrónicas dos usuarios e, como veremos, se complementa coa enmenda H1 relativa á computación de confianza e as H2 e H3 que impoñen aos ISPs a obrigación de traballar conxuntamente coa policía privada dos produtores de contidos e das xestoras de dereitos de autor.

A emenda K2 autoriza o procesamento automático dos datos de tráfico sen consentimento do usuario como se este tratamento se practicara para garantir "a seguridade dun servizo público de comunicacións electrónicas, comunicacións electrónicas públicas ou privadas, un servizo da Sociedade da Información e equipos de comunicacións electrónicas". Isto, na práctica, supoñerá unha absoluta desprotección dos datos persoais e un ataque directo á intimidade, xa que permite ás empresas controlar de xeito remoto as comunicacións electrónicas dos usuarios sen o seu consentimento.

A emenda H1, intimamente relacionada coas K1 e K2, abre a porta a computación de da información o que supón o fin da arquitectura aberta de Internet. Pero ademais, supoñerá que o seu ordenador, en determinados casos, podería non querer executar programas que non están certificados pola compañía de software ou lle transmitirá información sen sabelo o usuario e recibirá ordenes mediante actualizacións periódicas que, se non se executan, impedirán que o ordenador siga funcionando. A pregunta é ¿quen controla realmente o ordenador?

A computación de confianza, tamén chamada computación traidora, abre un gran número de posibilidades para as xestoras de dereitos de autor e as discográficas, como descargar música que só pode ser escoitada nun período de tempo, ou un determinado número de veces, ou información que se pode ler pero non pode ser gravada ou copiada, ou que os vídeos e a música descargados só poidan ser reproducidos nunha computadora específica. A Computación de Confianza é a aliada perfecta da "DRM" Xestión Dixital de Restricións permitindo o control remoto sobre os contidos, algo que superase con fartura ao recoñecido polos dereitos de autor, xa que será irrelevante que unha obra pase ao dominio público se a computación de confianza e o DMR manteñen o control e as restricións.

Neste panorama, compartir será completamente imposible e cabería dicir que pouco importa o que digan as leis. O verdadeiramente importante, o que fixará os límites do que se pode facer co ordenador, serán as regras contidas no código oculto no seu ordenador e, polo tanto, descoñecidas para o usuario; regras que serán actualizadas cando interese ás entidades de xestión de contidos. Richard Stallman, fundador do movemento polo software libre, exprésao con estas palabras: O software é cada vez máis usado para facer cumprir as regras. Regras que poden, ou non, ser a lei. Regras que poden, ou non, ser xustas. Se o software non é libre, non haberá espazo para que o usuario inflúa nestas regras.

Reafirman esta interpretación, as outras dúas emendas, H2 e H3, que permiten ás autoridades reguladoras nacionais impoñer aos ISPs a obrigación de traballar conxuntamente coa policía privada dos produtores de contidos e das xestoras de dereitos de autor para monitorizar aos usuarios, concretamente cando accedan a sitios cualificados como de contido ?ilícito" (é dicir, cando se usan programas para descargar). Esta colaboración inclúe o envío de mensaxes intimidatorios, sen supervisión xudicial algunha a cidadáns que, en caso de negarse, arríscanse a ser sancionadas administrativamente.

A normativa proxectada crea na lexislación europea o mecanismo sen precedentes da "resposta gradual" francesa, onde os Xuíces e os Tribunais de Xustiza son baleirados das súas competencias a favor de actores privados e "medidas técnicas" de vixilancia e filtrado ( spyware, a computación de confianza , o DMR...) eliminando así as garantías dos cidadáns.
Na actualidade ninguén dubida da necesidade de restablecer o equilibrio entre o dereito individual de autor e o dereito colectivo á cultura, e recordamos que a Directiva 2000/31/CE - será unha das modificadas- aconsella "pactar códigos de conduta"; neste sentido, a recente Resolución do Parlamento Europeo de 10 de abril de 2008 (2007/2153 INI), sobre industrias culturais en Europa, no seu punto 17, invita á procura conxunta de solucións equitativas para todos os interesados e a este respecto sinala que a criminalización dos consumidores sen ánimo de lucro non é unha boa solución para combater a piratería informática. Por iso , o procedemento que se pretende introducir coas referidas emendas faise aínda máis incomprensible.

Esta normativa non só se aparta da tradición xurídica europea, senón que tamén é incompatible coa arquitectura aberta de Internet - que ata agora permitía o uso do software libre- e coa neutralidade da rede xa que permite ás ISPs priorizar e xerarquizar contidos e discriminar outros, (agora coas redes P2P baixándolles a velocidade para dificultar descárgaa e nun futuro próximo a telefonía por Internet) senón que ademais afectan a dereitos fundamentais xa consolidados e, de prosperar, supoñerá un parón no desenvolvemento da sociedade da información, xa que unha rede monitorizada e xerarquizada como a que se deseña sen outro obxectivo máis que o de favorecer un modelo de negocio xa caduco que é incapaz de adaptarse ás liberdades que posibilitan as novas tecnoloxías da información e comunicación, carece de atractivo e, xa que logo, de viabilidade.

Pero este non é só un problema de utilización perversa da tecnoloxía para man ter uns privilexios; tamén afecta a dereitos e liberdades fundamentais dos cidadáns. En especial a privacidade, o segredo das comunicacións, a liberdade de expresión, o principio de igualdade e ata a tutela xudicial efectiva. Se este proxecto chega a converterse en realidade produciuse un retroceso sen par do Estado de Dereito e dirixirémonos a unha nova forma de absolutismo, o orwelliano.

Quizais a alarma que corre pola rede como a pólvora sexa infundada e as mobilizacións que se anuncian non estean suficientemente xustificadas, pero o problema reside en que a Web do Parlamento Europeo non facilita información de contraste. Só nalgúns artigos do gabinete de prensa, que parecen referirse a unha situación idílica na que todo está pensado para favorecer ao usuario, atópanse algunhas referencias inquietantes ao descrito. Esta imposibilidade de acceder á proposta, a saber cales son as directivas afectadas, nin en que medida serano, segundo as distintas emendas, nin os textos das emendas, nin o resultado das votacións, nin o calendario previsto, xera máis alarma e desconcerto, xa que desde a perspectiva das tecnoloxías actuais e o poder presupostarao do Parlamento Europeo esta desinformación non é comprensible.

Este secretismo, unido ao feito de que as emendas Malcolm Harbour sexan complementarias das emendas Syed Kamall, previamente aprobadas na Comisión LIBE, o curto período de tempo entre a votación en Comisión (COM- ITRE) das enmendas, o 7 de xullo e o Pleno sinalado en principio para primeiros de setembro, estando a pausa estival entre medias, e que se aborden cuestións sensibles que, de ser debatidas en primeira instancia nos Parlamentos Nacionais, suscitarían unha forte contestación popular, fan sospeitar de tanta prisa e falta de información e esperta a pantasma dos lobbies, que han influenciado no Parlamento Europeo para sacar adiante as emendas Kamall, e Harbour, sen que trascenda á opinión pública e eludir así o debate a nivel nacional ou polo menos minimizarao pola necesidade de ter que traspoñer unha Directiva Europea, tal e como sucedeu coa Directiva 2006/24/CE sobre conservación de datos das comunicacións electrónicas que pasou practicamente desapercibida malia supoñer unha severa lesión do dereito á intimidade.


Ante esta situación e para evitar que se xere máis alarma, solicitamos da V.E. que atenda a nosa queixa e se cursen as instrucións precisas para que toda a información sobre o paquete TELECOM incorpórese á páxina web do Parlamento Europeo para que poida ser consultado por todos os cidadáns, que se faga público o calendario, que se publiquen as actas das reunións e o resultado das votacións, xa que esta é a única forma que temos os cidadáns para esixir o cumprimento da Lei e o respecto dos nosos dereitos.


Sen nada máis en particular, quedo á súa disposición.

Fdo: Víctor Domingo Prieto.
Presidente da Asociación de Internautas.

www.internautas.org.

FONTE: www.internautas.org.